ANNE BEN GİDİYORUM

anne... ben gidiyorum

n’olur sorma "nereye"? diye
ne deyim..!

beceremedim insafsız insanlarla yaşamayı
isyanlar içinde yaşamaya gidiyorum.


bir hakikat var ki anne
senin gözyaşların kadar içten !
titrek kelimelerin kadar kederliyim

ne deyim
nasıl avutayım inneyen yüreğini
ayrılık provam olmadı ki hiç,
hangi mazerete sığabilir
hangi yalan günah değildir acaba
bir anne üzülmesin diye söylendiğinde ?

biliyorum herzaman ki gibi peşime düşeceksin..!
ve ellerini arkanda birleştirip sıkı sıkı
umutsuz bakışlarınla beni kahredeceksin.

düşünsene anne
bu gidiş ilk değil ki,
son olacak "inşallah" de
anne tadında bir dilek tutki
dönüşüm harika olur belkide.