Sobanın başında değilim Oyuncaklarım bile yok Kimsesiz büyüdüm anasız babasız Karanlıkta kaldım korkudan yüzümü örter oldum Üşüdüm kimse yanımda olmayınca Çoğu zaman sıcak bir yuvayı hayal ederdim Hep ezberimde olan Çok ağladım canımın acısında Uyku girmiyordu gözlerime Kimse fark etmiyordu hala beni Dinmedi hiç gözyaşlarım Alışamadım çektiğim ızdıraplara Ayaklarım yalındı pantolonum sökük Yüzümde çizgiler bile vardı İnsanlık seyirci ruhsuz duygusuzdu bana karşı Çünkü sokak çoçuğuydum Aslında taşınması çok zor yükler taşıyordum sırtımda Ama itip kakılıyordum her seferinde
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.