Hoşgeldin Çocuk...

Üstünden yollar geçti ömrümün,
Kir pas içinde,
Kimsesiz,
Asfaltı yırtılmış patikalar,
Ne gelen var ne de gelen
Ve hatta ne kadar çok gelmeyen
Gidenler sebepsiz
Zamansız,
Apansız…
Dip boyası gelmiş bir duvar dibinde
Doğmamış çocuk resmidir yüreğim
Masalarda düğün artığı gazozlar,
Sarısı
Siyahı
En ucuzu
En sevdalısı
Tellisi duvaklısı…

Anılar kadar acılar
Hüzünbaz öyküler mevsimi şimdi,
Geçip gidiyor zaman denen iffetli namussuz
Kahır dolusu hatıralar mevsimi şimdi
Siyahı,
Beyazı,
Acınası,
Ağlanası,
Kahrolası,
Duvarlarda resimsiz çerçeveler
Kahrolası duvarlarda
İsimsiz geçip gidenler…

Ve sen
Ve senden ruhuma süzülen hüzzam şarkılar
Sesler, nefesler
Ve bil cümle hevesler
Acıklı bir mevsimin en soğuk günüydü gelişin
Sobalarda hüzün artığı mevsimler
Senden gelen yalımlar duvarlarda
Belli belirsiz
Ateşe dönen pervaneler zamanı şimdi
Zemheri,
Karası,
Kışı,
Ayazı,
Hamile kadınların ürkek çığlıkları sardı geceyi
Sabaha karşılarda
Ve sen
Karanlığında gecenin
Uzak köylerin ışıklarında,
Bütün görmek istediklerim gibi
Bütün duymak istediklerim kadar sessiz
Körler çarşısında satılan aynalar kadar parlak
Bir mevsim yangınından kurtulmuş
Ufacık çocuk elleri
Duvarın dibinde bir resim
Zemheride leylim leylim bir bahar
Ve sen
Ve senden gelen nefesi toprağın,
Kuşu,
Börtüsü,
Böceği,
Kardelen çiçeği bilincimin
Ömrümün en tazesi…

Bozkırın ortasında,
Duvarın dibinde bir resim,
Ufacık çocuk elleri
Kara kışım
Ayazım,
Hoş geldin…