GÖNÜL

GÖNÜL

Sevda ummanlarına daldı boğuldu gönül,
Ne güle ,ne bülbüle,yandı yar oldu gönül.

Bir yaprak misali savruldu gitti gönül,
Bir hicran ateşinde söndü zar oldu gönül,

Gömdü sevgilerini gönül dehlizlerine,
Gönülde ki aşkına bir ağyar oldu gönül,

Varamadı vuslata Mecnunun gönlü gibi,
Gözyaşı yüreğinde bir pınar oldu gönül,

Gözlerde kanlı giryan ummanlara çağladı,
Bir aşkın kor narında bin yanar oldu gönül.

Sevgiliye sitemi bir tatlı busedendi,
O nazlı bakışları bin anar oldu gönül.

Teslimi; her gönülde bir arslan yatar derler,
Bu vuslat olmaz ise sana ar oldu gönül...

Musa DOĞRUER(Teslimi.)
11TEMMUZ 209