NE ÇOK ÖLDÜRÜLDÜM BEN

Gül yüzlü çocuklardık, gülünce güller açan
Barışın tohumlarını, topraklarıma saçan
Koparılmış kanatlarla, mavi göklerde uçan
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben!

Yaşamın baharında, umut edip koşarken
Onurlu duruşumla, baş kaldırıp coşarken
Zincirlerimi kırıp, esirliği boşarken
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben


Suruçla, Diyarbakırın dinmemişken acısı
Parçalandı bedenim, dinmeyecek sancısı
Nerede ülkemizin, hakimiyle savcısı
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben!

Gizlerin izi düşüyor, hergün bakın günceye
Belirsiz döngülerle, gün dönüyor geceye
Akıl fikir ermiyor, varılan neticeye
Katillerim gezerken, ne çok öldürüldüm ben!

Syb İstanbul 17-10-2015