Köhne sokaklar !

Soğuk bir kış günüydü arkadaşimin Taksim de resim sergisi vardı.Açılış kokteyline

gidememiştim ,aynı gün’ caddebostan ckm de söyleşi vardı katılmam gerekiyordu ,çakıştı...

Havanın soğuna aldırmadım ,arkadaşımın sergisini görmeye ve Beyoğlu nu da gezerim

düşüncesiyle yola koyuldum..Çok keyif verir bana’Taksimin o köhne sokaklarını gezmek o tarihi

binaları teneffüs etmek ,sergi dönüşü mutlak gezmeli idim . O yakayı işlerimin çokluğundan her

zaman görme şansım olmadığı için ,sergiler sayesinde gitmek çok iyi oluyordu...

Taksim meydanı cıvıl cıvıl ;şu insan kalabalığı görüntüleri ve gözüme çarpan turistler’ beni çok

mutlu edip gülümsetir.Haritama para yağıyor diye gözlerim pırıl pırıl olur daima...

Biraz üşüsem de arkadaşımın sergisine geldim,içeri girdiğimde çiçek bahçesi mi sergi mi

şaşırıyor insan ..İyi iki ben çiçek almaktan vaz geçmişim kendi tasarımlarımdan güzelini

seçtiğim kolye ve kemeri düşünmüşüm diye ,kendimi tebrik ettim.Arkadaşım beni görünce

çok mutlu olup ,açılışta beni göremediği için üzüldüğünü ifade etti,sen böyle yapmazdın Oya...

Arkadaşıma izah ,edince,sarıldı ve kucakladı beni;sanata ve sanatçıya verdiğim değeri

bildiği içindi tatlı sitemdi. Sergiyi gezmeye başladım bırbirinden güzel kareler,her karenin

altına çokça çiçekler,çiçek kokularında sergiyi gezmek çok güzeldi. Döne döne,sindire

sindire sergiyi bitirdim. Beyoğlu nu gezmekte istiyorum ,arkadaşımı tebrik edip izin


istedim,salondan çıkıyordum bekle dedi kocaman bir demet çiçeği kucaklamış, çok çiçek geldi

aa olmaz dedim, çiçek delisi konuşma al işte ;kucak dolusu şebboyla Beyoğlu’nu gezmeye

başladım,ellerimde çiçeklerle ,görüntü de güzel ,gelen geçen çiçeklerime bakıyor,kar beyaz

şebboylar eflatun bir şeffaf jelatinli’ mor kurdeleyle kocaman bir fiyonklu.

Hava da kararmaya başladı,şıkır şıkır beyoğlu ,sokak sokak geziyorum,hızlı hızlı

geziyorum, çiçeklerimin kokusuyla ısınıyorum ,üşümüyorum ...

Dar bir sokağa doğru yürüyorum ;konuşma sesleri geliyor ,köhne bir sokağın mabedinde

sokağın akşamcıları,gazete kağıtları ve kartonların üzerinde dağınık bir şekilde oturmuşlar,

kimi ağlıyor,kimi gülüyor,kimi hiç konuşmuyor,bir adamda tek oturmuş sesli sesli şiir

yazıyor,aslında sokağa girmiş bulundum,geri de dönemiyorum korkmaya başladım,babam

geldi aklıma sarhoştan korkmayın ,gülümseyin derdi de; kalabalıklar ya babam hangisine

gülümserim. Sesli şiir okuyanı dinlemeye koyuldum ,küçük bir dükkanın camına bakar gibi
yaptım ...
Oturmuşum kendi karanlığımla
Senin ışığınla buz gibi de
Olsa sokaklar
Isıtıyor seni bu köşede
Beklemelerim...
Onlara doğru yaklaştım,titriyordum ah be babam ,gülümsiyordum ,hepsi bana bakıyordu eğildim Şebboyları şiir yazan adamın yanına bıraktım ,el şaklatmya başladılar ;şiir yazan elindeki kızıl şarabı kaldırıp bağırıyordu o gönderdi oooooooooooooooooooooo..!

Oya gedik