OZAN ARIF

Bir Ozan gelmisti ah bu yoreye
vatan vatan diye gitti ozan’im
bagli idi ALLAH din ve toreye
vatan vatan diye gitti ozanim

yasadi bir yigit tam yetmis sene
sade vatan ask’i cikmisti on’e
tek allah yolunda calisti cene
vatan vatan diye gitti ozanim

bir iman er;iydi bir iman er’i
imandan gelirdi goz’unun fer’i
mukaddes bir askla dokmustu ter’i
vatan vatan die gitti Ozan’im

oyle severdiki hem yuerk yurek
hep o’nun yolunda cekerdi kuruk
dusunmedi asla baklava borek
vatan diye diye gitti ozan’im

korurdu kollardi caniydi can’i
vatan o’un elbet sanyidi san’i
vatan derdi vatan damarda kan’i
vatan vatan diye gitti ozan’im

Imani silahti kafire karsi
sallardi o evet sallardi ars’i
sevdigiydi o’nun istiklal mars’i
vatan vatan diye gitti ozan’im

cekmezdi soz’unu agadan beyden
korkmazdi o korkmaz o hic bir seyden
neyden korktu yigit gosterin neyden
vatan vatan diye gitti ozan’im

sorun onu sorun kurt ile kus’a
sorun o’nu bingol bitlise musa
getirdi seytan’i her zaman tus’a
vatan vatan diye gitti ozan’im

oznandi o ozan arifti arif
zordur o’nu zor zor etmesi tarif
yigitti o yigit herigti herif
vatan vatan diye gitti ozan’im

ben nihadim gardas yazdim burada
ozan dedim arif hava karada
bana bir kulak ver ver sen arada
vatan vatan diye gitti ozan’im----- NIHATTAN