Zannederim bu günler dünyanın son dönemi Birbirimizden koptuk, sevgisiz yaşıyoruz Vefa nedir unuttuk, dostluğun yok önemi Yangınlara su değil odunlar taşıyoruz Çünkü yaşamıyoruz, kullanıyoruz dini Bu yüzden taşıyoruz kalplerimizde kini
Değerleri unuttuk, ihtirasa kapıldık Ve böylece başladık her şeye alışmaya Hiç farkında değiliz ama köle yapıldık Kendimizi kaptırdık mal için çalışmaya Darda kalmış birini görse de aldıran yok El tutmayı unuttuk düşeni kaldıran yok
Allah diyen herkesi allame sanıyoruz Olmasada din ile diyanetle ilgisi Söylenen yalanlara çok kolay kanıyoruz Çünkü yok din hakkında çoğumuzun bilgisi Bu yüzden uyanıklar İslam’ı kullanıyor Güçlü olan güçsüzün avına çullanıyor
Müdahale etmeyip olanı izledikçe Tükeniyoruz dostlar, günbegün eriyoruz Yalanı öne sürüp gerçeği gizledikçe Bakın her gün onlarca Şehitler veriyoruz Menekşemin tadı yok, gülümün, lâlemin de Çünkü insanlar hâlâ keyfinde âleminde
Gül yüzlü Peygamberin kutlu yolundan çıktık Yardım edin diyordu darda kalan birine Ondan uzaklaştıkça ruhu zindana tıktık Bulaştık bu dünyanın temizlenmez kirine Bu nasıl bir uykudur bu ne türlü bir illet? Nasıl bu hale geldi bin yıllık necip millet?
.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.