Yalnızlar Parkı

Sarp doğa,
Mavi deniz.
Yeşil bir kamelyanın altında,
Tek başına oturmak, sessizce...
Ne kadar duygusal ?
Bir bilseniz.

Yalnızlar parkındayım bugün.
Kalabalıklar içinde,
Yapa-yalnız.

Keşke bir delikanlı olsaydım,
Bıçkın ve savruk.
Sen de edalı bir kız.
Meğer kırkında da
Yakalarmış aşk insanı,
Apansız...

Gökyüzü duman duman,
deniz çalkantılı,
hava rüzgarlı.
Bir an;
Sarmaşık güllerine
Takılıyor gözlerim.
Birazı kızıl,
Birazı sarı,
Benek benek,
Sarım sarım.
Belki de bu benim,
En son baharım.

Kuşlar, akasya dallarında.
Çocuklar; ya bir anne kucağında,
Ya da cıvıl-cıvıl
oyunlarında.

Pamuk şekeri bulutlar altında,
Rengarenk uçurtmalar,
Yaşlı genç,
Köylü kentli,
Şalvarlı külahlı,
Buruşuk gömlekli,
Bağrı açık, jöleli,
Sesi kısık simitçiler,
Dilenciler, yosmalar,
Cirit atan hovardalar,
Gülüşen, ağlaşan
Ve tartışan sevgililer
Herkes burada.......
............................
Bir sen yoksun görünürlerde…
Ben de onun için yalnızım zaten,
yalnızlar parkında...

Kamelyamın gölgesinde,
Sarmaşık güllerine takılıyor gözlerim.
Birazı kızıl,
Birazı sarı,
Benek, benek
Sarım-sarım.
Belki de bu benim,
En son baharım.

Sen yoksun diye yanımda,
Tatlı bir kederle
Burkuluyor yüreğim.
Sonra da
Ağlıyorum..

Celal Çalık