Düşün Artık

Anladım..
Anladım ki insanları fazla saymışım
Ne konuştuklarına baktım
İyi,kötü fikirlerden hep pay çıkardım

Onlar hep kar çıkardı
Yaralarım vardı ,onlar üstünü acılarla sardı
Darbelerle vurdu geçti
Onca meşgullükte öylesine unutuldu gitti olanlar

Ve anladım
Anladım ki bana fikir verenlerin fikri yokmuş
Akıl verenlerin aklı,zihni kullanmaya mecali
Düşene vurmama ihtimali yokmuş

Hepsi fazla boşmuş,bir prosedürden ibaret
Bencil duygular birikmiş içlerinde
Bu ne kelamdır arkadaş,nedir bu boş cürret
Bu o nazlı rabbe hakaret demektir,duydun mu ? hakaret...

Her gece yarın kıyamet kopacakmış gibi uyuyorum
Sabah uyandığımda ’’nasıl kopmadı’’ diye şaşırıyorum
Benden bi kişi daha varmıdır diye düşünüp duruyorum
Onu bulmak için rüzgarla bir olup yağmurları kovalıyoruz

Hak kelimesi bu dünyaya ait değil
Ve bu dünya boş günün kadar basit değil inan ki
En acısıda insan bilinen konuşan hayvanlar
Hiçbiri gördüğün kadar değerli değil

Bu beden daha yeni on sekizi aştı
O boş insanların insansızlıklarından hep kaçtı
Düşünceleri dünyayı aşıp gökyüzüne yanaştı
En doğrusu baştan beri rabbe sığınmaktı

Görüp geçirdiğimi anlayamassın,sen ben olmadıkça
Yaşın seksen olsa dahi öğrenirsin kovaladıkça
Ve ben dün seksen yaşındayken ölüm bana kardı
Bugün daha on dokuz yaşındayım..halimi düşün artık