Gök gürültüsü sıçradı ,üzerime... Gür uzun saçlı tanıdık bir korku, başını yastığıma bıraktı. Dünyanın bütün yağmurları ,yanağımdan geçti... Ayak seslerini duymadınmı!. Koridora sığdırıp gölgemi , Gürültüyle bekledim ,ışıkları... O koridor , ve o koridorun sonundaki odanın önünde. Lamba niye yanmıyordu! ,
Sesime gel! ,Anne!.
Baş harfi körebeyle başlayan şehirden ,taşınmamışmıydık biz!.. Terk etmemişmiydi o hayal , tayine çıktığı şehirle birlikte bizi.. Yinemi o tanıdık ,bildik usta korku!.
Gök gürültüsü sıçradı ,üzerime... Biraz incindim , birazı senli yanlızlık tutmaları. Buğün , gecenin teni daha koyu , daha ağır , daha gür daha uzun saçları...
İçimdeki çukurda ne arasan var , çıyan ,yılan ,akrep. İçimde ,İnsan durmuyor!! Onlarındamı tayini çıkıyor ne!!. Yastığımda , yanağımdan habersiz geçen hüznün ağır kokusu... Vagonlar gibi ,ard arda göz sularım... Değil! değil! ,yağmurlar yağıyor , yağmur kokuyor ,yağmur korkuyor!!.
Gök gürültüsü sıçradı ,üzerime... Işıkları yanan odalarım azaldı ,kaçamadım!. Pencereye git gide yaklaşan ,sedire koştum gürültüyle!. Bir an orada gördüm sanki seni... Gözlerimi , göz sularıma sarıp iliştirdim eteğine.. Sen koktun sandım!... bir daha kokladım , bir daha!... yoktun! Evde Bir yastık , bir korku , bir karanlık , bir koridor kalmışız..
Gök gürültüsü sıçradı ,üzerime ... korktum sadece!!.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Arka bahçenin çocukları, yüzlerini saklayınca bulamıyorlar gülüşlerini...