Gün, değ, değme...

Güne değenindi eller...
Avuçlarında,
ışığın dantelleri
Oyalı oyasız...

Parmakları
taze güneş işlemeli...
tırnakları
boncuk boncuk düş,
Baharda uzayan.

Güne değenindi
Sabah saatleri...
Aydınlık kokusu...
sırtı pek , günaydın lar!!

Ve Uyanışlar...

Güne değenindi
Yağmurluğunu giyinmiş,
Toprağı izlemek...
Aksıyan karartıyı kovalamak,
Yakalayıp,
yüksek bir inanışdan aşağı bırakmak.

Güne değenindi
yaşamaya dair alametler,
Mucizeler,
Kutsanmış sözler...
Harf harf
soluklarına bağlanmış,

h_a_y_a_t!......

Olur lar...
Peki ler...
Tamam lar...

Tabi ya!
Güne değenindi,
Körebenin göremediği!.