BABASIZ

Baba gidince
Çocuğun
Neşesi kaçar
İçine kapanır
Kendini yalınız hisseder
Ne gülümser
Ne de şımarır
Kendiliğinden durgunlaşır
Coşkusu neşesi biter
O gözyaşını herkesten saklar
Damlar damlar da
Kalbindeki derinliğe akar
Bir yanı boşluktur
Her yanı dökülmüş kırılmıştır
Babasız geçen o gözler
Umudunda hep yorulur
Baba gelmeyince
Dünyalık keyfi kaçar
Bir yanı mutlu görünse de
Bir yanında soğuk rüzgâr eser