AŞK ÖLÜMSÜZDÜR

Yıllar, insafsızca
Geçip gidiverirse bir gün
Sığınmaya başlarsan
Düşlerine.

’’ Kıyamet koptu,
Her şeyin sonu geldi,
Ne yaşamak kaldı,
Ne de aşk meşk ’’
Diye bir ses duyarsan uzaktan.

Kaldırıp başını,
Doğrul yattığın yerden.
Dış kapının önünde,
Sarmaşıklar arasında,
Seni bekleyen kumruları göreceksin.

Hiçbir şey sormadan,
Söylemeden koşmaya başla.
Kumrular önden uçup,
Yol gösterecekler sana.

Bir mezarlığa varacaksın,
Ve benim mezarımın başına.
Başucumdaki servi ağacında
Bir sincap göreceksin.

Hani çok ürkektir ya aslında
Ürkmediğini görüp
Şaşıracaksın.
Seni bekliyor olacak
Mezarımı teslim etmek için.

Ve beyaz bir gül olacak
Baş ucumda.
Halâ kurumamış, capcanlı.
Güller sana doğru eğilerek
Soracaklar:

Eğer aşk ölmüş olsaydı;
Biz böyle kalır mıydık?
Kıyamet nedir
Aşkın yanında?

Aşk o kadar ölümsüzdür işte
Yaradan’ın olduğu kadar!

Fikret TEZEL