Gölge

GÖLGE....

Çok bilmek de iyi bir şey değil... Gölge...
Bilge biri cehalet içinde susmayı tercih eder..
Çünkü konuşursa ördükleri duvar yıkılır
Sen kiralık bir dünyalıyken ev sahibi olabilir misin?
İnsanların gerçek yüzünü gördüğün zaman yalnız kalırsın.... Çehrelere dalıp dalıp gidersin
Yüzüne karşı yalanlar anlatırlar sen ise içten içe acılar çekersin... Hayatı anlayıp yorumladığın zaman yine yalnız kalırsın...sokaklardan geçerken mağaza vitrinlerinde boy gösteren üzerinde etiket fiyatı yazan mankenleri görürsün... Onlardan hiç bir farkın yoktur...
Seni sen olduğun için kabul eden hiç kimse olmaz yalnızca ceketine bakarlar...
Ve yürümeye devam edersin gölge..
İçindeki kıvılcım artık aleve dönüşmüştür..
Kışın ortasında deniz mi aranır gölge...
Pencere kenarlarında sevişip kapı önünde üşüyenleri kimse görmez...
Belki buluttan bir yatak serersin kendince..
Yağan yağmuru durdura bilir misin?
Ve yürümeye devam edersin.. Küçük bir elin sana doğru yöneldiğini görürsün..
Kırmızı karanfiller... Koskoca hayatı küçük elleriyle tutan bir çocuğun gözlerini görürsün
Elini cebine koyup hayatın sahteliğini küçük çocuğun avucuna koyarsın
Karanfiller, güller, ne demek bilir misin gölge
Sevgiyi satmak aslında hangimiz gül bahçesi ektik ki... Satın almayı öğrendik...
Ve yine yürümeye devam edersin...
Köşe başında bedenini hediye edenleri görürsün.. O kadınların ruhu öyle temizdir ki gölge...
Hayvani dürtülerin kurbanıdır onlar..
Sahip olmayı öğrenemedik.. Gölge
Bize verilen emanete köle muamelesi yaptık..
Sırf Şehvet duygularımız için... Umutları öldürdük... Bedeni yaşatıp ruhu öldürdük..
Ve yine yürümeye devam edersin
Çok uzaklara gitmek istersin..
Uzaklaşmak yok olmak istersin...
Fakat nereye gitsen zihnindeki manzarayı silemezsin...
Öyle ressamlar vardır ki gölge..
Gözlerini kapatıp yavaş adımlarla bu şehri terk etmen lazım

Feride Açar