Ben sevgiyi sen sanırdım

Ben sevgiyi tertemiz bir yağmurun kirpiğimin üzerine konması gibi nazik sanırdım

Kurak topraklarda açan bir çiçek gibi masum

Özlem dolu yağmuru bekleyen toprak misali

Ben sevgiyi gülümseyen bir güneşin kalp penceremden içeri girmesini sıcacık umut dolu günler vermesi sanırdım

Ben sevgiyi gecenin kör karanlığında yanı başımda duran bir ışığın aydınlatması sanırdım

Ben sevgiyi tertemiz sayfalardan kanayan kalp mürekkebinden yazılan şiir sanırdım

Ben sevgiyi kalp masasın da iki aşığın derin bakışlarıyla tek kadeh şaraba sığan aşk sanırdım

Ve ben sevgiyi sen sanırdım
Uçurumdan düşerken hala bir umudum vardı
Elimi tutacak diye...

Uyandım gözlerimi açtığımda yanımda kimse yoktu

Ve ben öğrendim artık sevginin aşşalık insanlarda yükselemeyeceğini

Feride Açar