ayrılık VAKTİ

Ansızın gelip te çatınca ayrılık vakti
Yârin kollarında ayrılmadan ölesim gelir
Sıcacık alnına koyarken veda busemi
Dudaklarımdan tutuşup ta yanasım gelir

Ömrümün son anına kadar beklerim derken
Yaşlı gözlerini benden gizlemek isterken
Ayaklarım sürüklenerek çekip giderken
Hiç ayrılmadan hep yanında kalasım gelir

Her anı asır olan uzun günlere bakıp
Güneş ile mehtabı yerinde sabit tutup
Saatin akrebini yelkovanını söküp
Zamanı hep aynı yerinde tutasım gelir

Bu son buluşmamız tekrar kavuşmamak ta var
Bilinmez elbet te gün doğmadan neler doğar
Bu ayrılık nasıl biter yıllar nasıl dolar
Gittiğim yerlere senide alasım gelir
Erhan DOĞANAY