Terkedip gittin ya, kahrolup bittim Ben, beni unuttum, delirdim gittim Arkandan intizar, küfürler ettim Öfkeyle çattığım, kaş bana kaldı
İnanmadım önce, yapamaz dedim Zor olsada bunu, kabul eyledim Kaç gün ne şu içtim ne ekmek yedim Nefretle sıktığım, diş bana kaldı
Canda cana böyle, edermiş deyip Bu nasıl çekilmez, kedermiş deyip Utançla yaşamak, kadermiş deyip Önüme büktüğüm, baş bana kaldı
Huzurla bir anda, açıldı aram Durmadan kanadı, içimde yaram Gece düşman oldu, uykular haram Kabuslar gördüğüm, düş bana kaldı
Ben nasıl güvendim, zalim birine Kinim her gün biraz, indi derine Kendime kahredip, senin yerine Bağrıma bastığım, taş bana kaldı
Gün geldi yaşamdan, ümidi kestim Bir asi yel oldum, delice estim Bir lokma yemedim, ekmeğe küstüm Zehirler kattığım, aş bana kaldı
Ruhumu bedenden, gurbete salıp Cansız bir cesetle, ortada kalıp Geçmişi düşünüp, maziye dalıp Gözümden döktüğüm, yaş bana kaldı
Nasılda yürekten, sevmiştim seni Sen ateşte yaktın, dağladın teni Haince giderek, öldürdün beni Elimle vurduğum, döş bana kaldı
Erhan DOĞANAY
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.