İNSANLIK BAHÇESİ

Bir bahar mevsimi,
Toprak Ana eşit emzirirken hepimizi,
Nedir? kış saati gibi,
Bir saat karanlığa çeken seni.

Bak! Gökkuşağı gibi, rengarenk insanlık bahçesi,
Yüzyıllardır anlatıyor Mevlana’sı, Yunus Emre’si,
Ve yağan bereket eşit ıslatırken herkesimi,
Nedir? Tek bir bahçede; tek bir çiçeğe küstüren seni.

Biliyorum! bırakmayacaklar kabileciliği, mezhepçiliği,
Meyve çağında, çürütecekler insanlığın elmacık kemiğini,
Ver elini avuçlarımızdan uçuralım, kardeşlik kelebeğini,
Ademoğlu görsün nereden geldiğini.