DAİMA

Çoğu zaman gözlerini kapar,
Bulutların üzerinde
Dans ettiğini hayal ederdi.
Defalarca yaralanmıştı yüreği,
Feryadı sessizliğiyle buluşmuş
Tükenmez olmuştu derinden iç çekişleri.
Sürgülüydü kapıları,
Geçilmez duvarları
Kendi elleriyle örmüştü etrafına.
Ne de olsa;
Böyle yaşamıştı asırlardan beri.
Etrafında her dönüşü
Gizli kalmış bir isyan,
Yeni baştan bir doğuştu içinde.
Gün gelecek diyordu.
Gün gelecek;
Gece ile gündüz kardeş olacak ,
Açılan yaralar sarılacak elbet.
Varsın dağlarda yankılansın benim sessizliğim,
Varsın yanı başımda dursun hüzün,
Yine de bütün bunlara inat
Dudaklarımda bulunacak daima
Küçükte olsa bir tebessüm.

E. YAVUZ