Maşuk

Maşuk kelime manası olarak Aşk kelimesinin türediği Sarmaşık kelimesinden gelmektedir.
Sarmaşık çepeçevre saran bir bitki çeşididir.
Aşk kelimesi de bu şekildedir.
Çepeçevre sarar.
Hayatınızı değiştirir.
İşte Aşık tipinin duyduğu hissin sahibine Maşuk denir.
Maşuk; Allah, Peygamber, Sevgili( kız- erkek) kitap- anne-baba-abi-kardeş-doğa-ağaç-kelebek...
Maşuk kelimesi en çok Klasik Türk Edebiyatı ( Divan edebiyatı) şairleri tarafından sıkça kullanılmıştır.
Onlara göre Maşuk;
Mim dudaklı ( Arapçadaki mim harfine (küçüklüğünden dolayı) benzetilir.
Sad gözlü
Hilal kaşlı
kirpikleri ok gibi olan
Yanakları üzerindeki kısa tüy parçalarının ayva tüylerine benzeyen,
dudakları Yakut, Elmas, Kırmızı, kan, Ölümsüzlük iksirine, şaraba benzetilen,
Saçları; kara, aşıkları idam eden iplik, Zindana, küfre, günaha benzeyen,
Yüzü, nurani bir ışık saçan
Dişleri, hiç olmayan( mim dudaktan dolayı görünmemesinden dolayı), bazı kaynaklarda inciye benzetilen
Boyu servi ağacına, elif harfine benzetilen,
Bakışları sümbül çiçeğine benzetilen
Gamzelerinde ölüm meleğini bulunduran
Sokağı, kapısı, evi; Kabe’ye benzeyendir.

Maşuk, hiçbir zaman aşığı yanında istemez. Maşuk ölümsüzdür. Aşık ise ölümlüdür.
Aşık; ab-ı hayata ulaşmak ister. Yani Maşuk’un dudağına erişmek ister. Maşuk’un dudağın da ölümsüzlük iksiri vardır. Lakin Aşık buna dayanabilir mi? Dayanamaz ve Maşuk emrettiği için oracıkta ölür.

Maşuk budur. Kimse ben maşuk’um demesin.
Maşuk kavramı benim şiirlerime ilham verendir.
Maşuk somut olmayan bir hayal ürünüdür.
Maşuk’u hiç bir aşık ne elle tutar ne de gözle görür.