BABALAR VE EVLATLAR!.

Neredeyim? BABALAR VE EVLATLAR!. şiiri
Şiir

BABALAR VE EVLATLAR!.

Biz BABALAR ve Canımızdan çok sevdiğimiz EVLATLARIMIZ!
Baba için Evlat, meyvedir!
Candır!..
Evlat için Baba...
Kocaman bir çınardır!
Yüce bir dağdır!
Baba: Evladım!
Seni çok özledim!
Nerelerdesin?
Evlat: Baba şuan çok işim var..
Baba: Evladım seni arıyorum, ama, bir türlü ulaşamıyorum.
Evlat: Baba, işlerim çok ondan...
Hem, genelde toplantılarım oluyor.
Baba: Evladım!
Seni çok özledim!
Bugün yemeğe gel...
Birlikte yemek yiyelim...
Evlat: Baba arkadaşlarla bugün toplayacağız.
Mangal keyfi yapacağız...
Baba: Evladım!
Uzun süredir senden haber alamadım.
Bari bir sesini duyayım dedim...
Evlat: Baba şimdi kapatmak zorundayım...
Ben seni, sonra ararım...
Alttan arkadaşım arıyor.
Baba: Evladım seni çok özledim...
Ne zaman gelirsin?
Evlat: Baba işlerimi halledeyim, bir ara uğrarım..
Baba: Evladım, dün gece seni rüyamda gördüm.
İnşallah kötü bir şeyin yoktur?
Evlat: Yok Baba...
İyiyim ben...
Nerden çıkarıyorsun bunları?..
Şimdi direksıyon başındayım,
Araba kullanıyorum...
Sonra, seni ararım....
Baba: Evladım!
Canım!
Ne zaman arasam hep işin oluyor.
Biliyorum seni sıkboğaz ediyorum.
Ama seni çok özledim.
Gözüm de tütüyorsun be Evladım!.
Hadi gel de bir yüzünü göreyim!
Hasret gidereyim...
Evlat: Aman Baba!...
Acele etme...
Gelirim bir gün...
Günler torbaya girmedi ya....
Baba: Evladım!
Biraz hastayım...
Gelsen de beni hastaneye sen götürsen...
Evlat: Şuan işim var...
Gelemem Baba...
Hem üşütmüşsündür...
Evde, yat uyu,...
Dinlen...
Bir kaç güne kalmaz iyileşirsin!..
Baba: Evladım, bari bir çay içmeye gelsen...
Seni, inan çok özledim!
Evlat: Offf Baba!
İşim var diyorum ya...
Neden anlamıyorsun Baba?
Baba: Peki, öyle olsun evladım....
Evlat: Baba Yaaa!
Bir zaman sonra evlat işleri bozulur.
Paraya sıkışır.
Birkaç kez telofon eder.
Telofon açılmaz.
Evlat: Of Baba!
Başka zaman olsa...
Gerekli, gereksiz arardın.
Şimdi işim düştü, yoksun...
Hı!
Bir daha telofon eder.
Telofon uzun bir zaman sonra açılır.
Komşu: Buyurun!
Evlat: Babam yok mu?
Komşu: Şeyyy!...
Evlat: Baba mı telofona hemen verir misiniz önemli?
Komşu: Şuan burada değil...
Evlat: Baba Yaaa!
Küsmenin sırası mı?
Komşu: Şeyyy! Baban...
Evlat: İyi neyse...
Ona paraya çok sıkistığimi söyleyin...
Komşu: O şimdi...
Evlat: Parayı hazırlasın bir saate kadar orada olurum....
Komşu: Şeyyy!
Evlat: Ha söyleyin, çok vaktim yok!
Komşu: Yanlız!
Baban dün gece hakkın rahmetine kavuştu.
Evlat: Ne anlayamadım!
Komşu: Baban!
Ne yazık ki, dün gece vefat etti.
Evlat: Of Baba!
Sırasimiydı şimdi...
Ben ne yapacağım şimdi?
Komşu: Bılemiyorum ama...
“Evladımın genelde işleri yogundıur...
Ben öldüğüm de
Onu rahatsız etmeyin...
O gelemez...
Toprağa siz verin” dedi..
Evlat : Eyvahhh!
Ben şimdi ne yapacağım?..
Dinçer DAYI
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

İnsan güzel bulduğunu değil; sevdiğini güzel bulur.

Dinçer Dayı

İnsan güzel bulduğunu değil; sevdiğini güzel bulur.

Kategoriler
Yeni Şiirlerim