vakti zuhur...

gül diktim tam ortasına bir devri istikbalin
sularken en yeni taabı dikenden kanım
sıktım ve de sıktım bir daha sıktım
an diktim tam kaftanına bir fevri nevbaharın...

açılır sadrı efganın artık son şecaati
fikiran ve mahiran okşarken gök turbayı
şekiller mahrum kalır resmetmeye firkati
zahiran ve batınen kuşatırken zanayı...

yok oluşu katibinin kutsanmış kul kalemi
ve büsbütün dumandan yaradılmış alemi
ve hem zemin hem kubbe ve arasat ve araf
kaybolup şeddesinden kurtulur yön ve taraf
çatırdayan şiddeti varlıksız ve bertaraf
kimliği darbe türab katline eşraflı gaf
zıtlığın kuşağında haddine dilenen af
kurtuba ve dahili zerre bütüne hilaf
girmiş alemi kesret tekliğin hücresine
teklik delirir sıçrar hiçliğin rütbesine
dengeler tartmaz olur devrilir zirvesine
delilik abid olur turabın türbesine
gül diktim tam ortasına bir devri istikbalin
yırtar deli haricin zahmetini zühreden
su haykırır ve solar o gülün sinesine
dökülür yaprakları su beden hilesine...

can-i