-Oysa ki şimdi öylemi ya..

kalbimi sarınca kahır dolu anlar
Yüreğim hazan da esir kaldı
zaten hunharca vuruyor yaşamıma zaruret
gönlümün gelgit isyanları içinden
Usul usul kopup da
sessizce giderken beklenen tüm umutlar
sahipsiz bir kayık gibi başıbozuk duruyor sureti
sağa sola doğru savrularaktan
bata çıka bir yol ararlar
gök gürültüsü gibi çakınca yaşamın şartı
şimşek şimşek düşer yüzüme hayatın sürpriz şamarı
ne bir gün görmek nasip oldu ne de bir gönül tımarı

kahır ateşi gibi kötülükten kaçtıkça düşerim
kaderimin o kor cehennemine
garip bir bülbülün gönlü gibi hasretim
gülün o sımsıcak çehresine
inadına bükülür boynum çaresizliğin kollarında
hükümsüzlüğü çekip de duruyor yüreğim
mahşeri kalabalıkta yalnızlıktır tek hükmüm
çöküp de kalırım güçsüzlüğün ortasında
hayat neden ki tüm yükünü sanki hep bana yüklüyor
hiç durmadan sırtımın boş bir anında
hep yaşarıyor gözlerim hayalimin ufkunda
ne bir haber
ne bir ışık
ne de bir ümit var
gönlüme düştükçe de düşer kor kaplı hüsranlar

ne bir arayanım kaldı ne bir soranım
ne de şu gönlümü gelişte birazcık okşa-yanım
nasıl ve nedense şu berbat halime
az bir şifa niyetine
kimseler sürmez oldu bir parçacık merhem
odamın duvarları bile üstüme üstüme gelir oldular
hep karanlıklar
hep özlem düşüyor bana
hep yalnızlıktan taraf bir tek davet var yadıma
gönlü coşkulu olan akşamlarım
sürter oldu vuslatla ayaklarını dönmemek için
günlerim ateşten bir gömlek sanki
yanıp kül olacağıma hep üşürüm
sürünüyor tüm tutunduğum hayatım yerlerde o biçim
yastık döşek yatmakta buz kalıbı içinde ki tüm ömrüm

her gün yeni bir kötülüğe gebe kalmaktan
her vakit bir engel çıkmakta karşıdan
hep bir daha ki sefer bin kez karşım da
ardı arkası kesilmiyor ki yalan dolan aldatmaların
yaşam bu kaçanı kovalamayı yeğliyor durmadan
bir ekmek için bile herkes bir köfte bekler
kimse bir el atmaya meyilli değil
güven hep sükse ister
oysa ki hep sımsıcak bakardı saf bir yüzle sevgiler
nasılda nazlı olurlardı gelincik bakışlı o gözler
nasılda imece ruhuyla filizlenip de yeşerirdi gönüller
ar edep saygı sevgi iyilik ile büyük küçükler
ve namus çıkardı hep tarlasından
her kötülüğe hasımdı buğday tenli gönüller

oysa ki şimdi öylemi ya
hayatımıza kazındı şimdiden her türden kahpelikler
gençliği de sardı vurdum duymaz tüm satılık illetler…



(19.10.2015) AZAP…