KENDİMDEN ÖZÜR DİLİYORUM

Yaşadığım süre boyunca hep merhametimin arkasından yürüdüm.
Beklentilerimi arkada bıraktım.
Kimselerden bir karşılık beklemedim.
Doğrusu bu olduğu sanıyordum.
çünkü.
Yaşayamadıklarımı hep içimde sakladım,
Susturdum , bastırdım olsun dedim
insanlık bende kalsın istedim.
Ve şimdi ben
Kendimden özür diliyorum.
Kendimden özür diliyorum.

Ben en iyisini yaşatayım derken

Olur’ya bir gün İstemeye yüzüm olsun dedim.
Verdim, hep verdim karşılığını alıp alamadığıma bakmadan hep verdim.
Aslında güçlü olmak değildi niyetim
ama olmak zorundaydım,
güçlü görünmek zorundaydım.
ve
Ben Kendimi hep erteledim.
Kimsenin beni anlamadığını bildiğim halde
hayatıma girenleri bana verilmiş bir görev olarak gördüm.
Herkesi mutlu etmek zorundayım sandım.
Benimde mutlu olmam gerektiğini unutmuşum meğer...
Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki vicdanım rahat etsin istedim.

Oysa birilerinin de bana karşı görevleri olduğunu hiçe saymışım
Ne yazık ki; ben.
Bana verilen rolleri en iyi şekilde oynamaya çalışırken
onların rollerini iyi oynayıp oynamadığına hiç bakmadım dikkat etmedim.
Karşımdakilerin eksiklerini tamamlamaya çalışırken.
Onların hatalarını görmemezlikten gelerek
Beni üzdüklerini görmemezlikten gelerek, karşılığında ne aldığıma ne hissettiğime aldırış etmeden hep verdim.

Kendimi nasıl da unutmuşum...

Beni unutmuşlar varken yok sanmışlar.

Paramparça olmuş kalbime, cayır cayır yanan yüreğime doğruları söylemeye çalışan beynime,
mutsuz kalbime hep sus dedim.
Sen sus dedin..
Kendime haksızlık ettim

kimseye etmediğim kadar,
kendime haksızlık ettim.

Herkesi dinledim kendimi dinlemediğim kadar.
Kimse benim yüzümden mutsuz olmasın diye,
Mutsuzlukların sebebi ben olmayayım diye mutluluk oyunlarımı oynadım.
Yetmediği yerde yeni oyunlar buldum.
Ama bir gün
bir bakmışım ki paramparça olmuşum.

Tutunacak tek bir dal bırakmamışım kendime.
kendimi teselli edecek hiç bir şey
kalmamış hayatımda.
Allak bullak olmuşum...
Kendimi aramaya çıktığımda
yorgun, yılgın, bitkin bir köşede saklanıp ağlayan bir kız çocuğu olarak buldum
kaybetmiş olduğum kendimi.

Ve ona elimi uzattım diyebildiğim tek şey .

bir daha seni kimse üzemeyecek.

Şimdi senden özür diliyorum.

Seni bu kadar hiçe saydığım için,
insanların seni bu kadar üzmelerine müsade ettiğim için,
seni hiç bir zaman dinlemediğim için,
üzerine bu kadar sorumluluk yüklediğim için,
hakkın olan bütün duyguları sana yaşatmadığım için…
kendimden özür diliyorum

Şimdi tekrar söylüyorum. İnsanlığından, kalbinden, duygularından, çocukluğundan, hislerinden çalınan hayatından
çok özür diliyorum.
Galiba ben almadan vermenin
sadece Allah’a
mahsus olduğunu unutmuşum…

Ayşe Alioğlu 6 Şubat 2022
saat 13,4
Hagen