Ayın arka yüzünde kalsın acılarım

yaşamın kıyısına sinen gölge kimin
ben miyim yoksa
avuçlarımda dua kırıntıları
yüreğimde ikiniz





bu gece bir şiir dinledim
bana yazılan
bu gece bir şarkı mırıldandım
içinde biz olan
ah kasvetli gecenin sonuna mı geldi ömrüm
yada umuda açılacak pencerede
gülümseyecek mavi renkli çiçekler





ya duvara yansıyacak hüzünlü yüklü boş çerçeve
yada ömür hanemize sizli bizli hatıralar





sonra bir çocuk doğdu yine
ellerini ruhuma uzattı
gülümsedim
işte hayat tut ellerimden dedi
tutum
pes etmek yok
bu kadar kolay mı gitmek zamansız





içimdeki cılız bir ses
seni yeneceğim
pes etmek yok bu kadar kolay
ardından ılık bir meltem öptü yüreğimden
ardından
umut çiçekleri maviye boyadı
sevda güvercinlerini





hayat iksirim
sevdam
aşkım
ve sen kuzum
bak gülümsüyorum
kahkahalarımı yine şen şakrak
aynadaki somurtan maskeye inat
gülümsüyor gözlerim
ve yüreğimden turnalar uçurdum
uğradı mı size





bu gece
sevgi güvercinleri tünedi yalnızlığıma
ve ben hayatın merdivenlerinden
yüreğinize yürüyorum yeniden
ve hala gülebiliyorum
ayın arka yüzünde kalsın acılarım
yine ve yine turnalar uçurdum
şiir şiir yazıldım