AĞLAYAN GELİN

perdenin arasından sızan
flu bir güne uyanıyorum
rengini kestiremiyorum
belki alaca karanlık
ya da yeşili canlandıran
maviyi dalga dalga coşturan
gözümü kamaştıran
parlayan bir gün




henüz flu iken gün
yaprağını dökmüş ağaç gibi
yalın ve çıplak
biraz aklım karışık
dallarım birbirine dolaşık




aklıma düşüyor ters lalelerin gözyaşları
her sabah güne başlarken dökülen
kutsal sayılan
boncuk boncuk damlayan
kırmızıya teslim gözyaşları




eşi benzeri olmayan
durduk yere ağlayan
lale; benim içimdeki acı ise
yaprağım dökük dalım kırık
ağlamıyorsam eğer
sadece bağışıklık




bana masal anlatma
cenk meydanı değil bu
sanırım yanlış geldiniz bayım
kırdınız geçirdiniz
krizantemlerimi soldurdunuz
şimdi sukünet zamanı




neden yada keşkeleri
çoktan kaldırdım raflara
şimdi yargısız yaşıyorum
uyandığım yeni günde
ne çıkarsa nasibime

EY HAYAT
biliyorumki
kırgınlıkları tatsızlıkları uzatmayacak kadar kısasın
bu yüzdendir gurur ve kin ’i anahtarlarını çoktan kaybettiğim
sandıklara kilitleyişim ...

SALİHA