|
|
Anne Korkusu
Koşmak var çocuklar gibi nisan yağmurlarında. Çamurda, toprak kokusunda, anne korkusunda.
Ağlamak şimdi hüngür hüngür, geri gelmeyecek günlere, kırılan vazoya biten tükenmez kaleme.
Geri dönülmez bir nehir zaman. İçinde eriyor insan ve eridikçe büyüyor.
Bir okyanusa karışıyor. Kamilen bir araya geliyor.
Koşmak var şimdi çocuklar gibi nisan yağmurlarında, damla damla. Çay olup dereye karışmak , ırmak ve nehir olmak, denize ve okyanusa.
Şimdi bir suyum ben, dünyayı dolaşırım. İkametim yoktur. Semaya çıkar, toprağın derinine inerim. Hayatın şifresiyim.
Şimdi akıyorum ben, gün gelecek göğe çıkacağım, bir nisan gününde yağmur olacağım ve unutma o zaman koşmaya başla. Çamura karış, toprağın kokusunu al ve annenden korksan da yaşamaktan korkma.
|
Okudunuğunuz yazı toplam 223 kere görüntülenmiştir.
Bu bloga henüz yazılmış yorum yazılmamış.
|
Blog'a yorum yazabilmeniz için üye olmalısınız.
Üye değilseniz üye olmak için tıklayın.
|
|
